23 Ιουλ 2014

Η αποποινικοποίηση της εργασίας στο σεξ είναι ό,τι σημαντικότερο για την ύφεση του AIDS


Παρά τη σκιά που ύπταται πάνω από την 20η Διεθνή Διάσκεψη για το AIDS από την τραγωδία Malaysia Airlines, που στοίχισε τη ζωή σε έξι αντιπροσώπισες-ους μεταξύ των 298 θυμάτων της, όσες συγκεντρωθήκαμε αυτή την εβδομάδα στη Μελβούρνη έχουμε λόγο να είμαστε αισιόδοξες για τον αγώνα ενάντια στην ασθένεια. 
Η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) δείχνει ότι η επιδημία δείχνει σημάδια ύφεσης: οι νέες μολύνσεις πέφτουν, οι θάνατοι από AIDS έχουν μειωθεί κατά 25 τοις εκατό από το 2009, και ο στόχος της να παρέχεται αντιρετροϊκή θεραπεία σε 15 εκατομμύρια ανθρώπους (σχεδόν οι μισές από αυτές-ούς που ζουν με τον ιό HIV) από το 2015 είναι επίσης εφικτός.

Αλλά υπάρχουν και κάποια ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία: HIV παραμένει επίμονα υψηλός στις εργαζόμενες του σεξ, στους γκέι και στις τρανς - ομάδες που ποινικοποιούνται, στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται σε όλη τη γη. Η ποινικοποίηση υπονομεύει την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, και το αντίστροφο είναι επίσης αλήθεια. Μια νέα μελέτη στο ιατρικό περιοδικό Lancet εκτιμά ότι αν αποποινικοποιηθεί η εργασία στο σεξ, τότε το 33% έως 46% των μολύνσεων από τον HIV στις εργαζόμενες του σεξ και στους πελάτες τις θα μπορούσε να αποφευχθεί κατά την επόμενη δεκαετία


Μια άλλη στρατηγική για τη μείωση των μολύνσεων από τον HIV σε πρόσωπα υψηλού κινδύνου είναι η προφύλαξη προ-έκθεσης, ή η Prp. Με τη λήψη αντιρετροϊικών φαρμάκων πριν από την μόλυνση, ο κίνδυνος της απόκτησης του ιού μπορεί να μειωθεί σημαντικά. Έχει δοκιμαστεί αρκετά καλά, με ελάχιστες παρενέργειες, από την ΠΟΥ και το προτείνω, ως μέρος ενός συνολικού πακέτου πρόληψης του HIV. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργαζόμενες του σεξ είναι 13 φορές λιγότερο πιθανό να ζουν με τον ιό HIV από τους αντίστοιχους εργαζόμενους, οι οποίες δεν εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ. 

Οι εργαζόμενες του σεξ είχαν επιφυλάξεις στην ιδέα της PreP. Το Παγκόσμιο Δίκτυο Πρόγραμμα των Εργατριών του Σεξ (NSWP) που ερωτήθηκαν 440 μέλη από 40 χώρες, σχετικά με το εάν οι υγειονομικές αρχές θα πρέπει να ιεραρχήσουν την προτεραιότητα στις εργαζόμενες του σεξ για να μειωθούν οι νέες μολύνσεις από τον HIV. Οι περισσότερες εξέφρασαν ανησυχία για το αν η ενδεχόμενη βλάβη της prep θα αντιστάθμιζε τα οφέλη. Σύμφωνα με εκπροσώπισες των εργατριών του σεξ στη Διάσκεψη για το AIDS, οι περισσότερες εργαζόμενες του σεξ ζουν σε ένα τιμωρητικό ή σε μεγάλο βαθμό σε ελεγχόμενο περιβάλλον. "Πράγματα που είναι εθελοντικά για τις περισσότερες-ους ανθρώπους τείνουν να καταστούν υποχρεωτικά για τις εργαζομένες του σεξ", εξηγεί η Janelle Fawkes της Scarlet Alliance, μια κορυφαία οργάνωση προάσπισης των εργατριών του σεξ στην Αυστραλία. 

Μέλη της NSWP εξέφρασαν επίσης ανησυχία για ότι η αστυνομία σε πολλές χώρες χρησιμοποιούν σήμερα την κατοχή προφυλακτικού ως απόδειξη της εργασίας στο σεξ, η αστυνομία μπορεί να χρησιμοποιήσει (αντίστοιχα) το Truvada - ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του HIV – για να υποστηρίξει ποινικές διώξεις. Η NSWP κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ΠΟΥ, η UNAIDS, το Παγκόσμιο Ταμείο, και άλλες υγειονομικές αρχές θα πρέπει να συνεχίσουν να διαβουλεύονται και να περιλαμβάνουν τις εργαζόμενες του σεξ σε όλες τις συζητήσεις σχετικά με τις πρωτοβουλίες PreP.

Το "Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς", γίνεται όλο και πιο επείγουσα απαίτηση καθώς οι βιοϊατρικές ανακαλύψεις στην πρόληψη και τη θεραπεία του HIV υπερβαίνουν σε ταχύτητα τις μεταρρυθμίσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνήγοροι των εργατριών του σεξ βλέπουν την ανάγκη και για τα δύο, αλλά, όπως είναι αναμενόμενο, προτεραιότητα έχει η αποποινικοποίηση της σεξουαλικής εργασίας έως την πιο αποτελεσματική προστασία έναντι, όχι μόνο, του ιού HIV, αλλά και της βίας καθώς και άλλων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.7.14 και την μεταφράσαμε από την www.hrw.org, γραμμένη από την  Megan McLemore στην https://www.hrw.org/news/2014/07/21/dispatches-decriminalization-key-aids-fight

Στη φωτογραφία η Janelle fawkes της Οργάνωσης Sarlet Alliance

22 Ιουλ 2014

Λεσβία δασκάλα απολύθηκε “για να προστατευθεί ένα Καθολικό σχολείο”

Το Υπουργείο Παιδείας της Ιταλίας έχει ξεκινήσει έρευνα καθώς φέρεται να απολύθηκε μία δασκάλα λόγω της σεξουαλικότητάς της, από ένα καθολικό σχολείο στην Trento. 

Οι απολύσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού είναι παράνομες στην Ιταλία, αλλά η Eugenia Libratore, η διευθύντρια του σχολείου Sacro Cuore, φέρεται να δήλωσε ότι αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σύμβαση της δασκάλας γιατί "πρέπει να προστατεύσει το περιβάλλον του σχολείου" και να διατηρηθούν τα "χρηστά ήθη". 

Η Υπουργίνα Παιδείας της Ιταλίας Stefania Giannini πλέον παρενέβη και είπε στην La Repubblica ότι εάν η έρευνα αποδείξει παράνομη απόλυση βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού, τότε το θέμα «θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αυστηρότητα». 

Η υπόθεση προέκυψε νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν η δασκάλα, που θεωρείται ως "επαρκής και επαγγελματίας", ζήτησε την ανανέωση της σύμβασής της στο σχολείο των 1.000-μαθητριών-ών. 

Εκείνη την εποχή, η Libratore είπε στην Corriere Trentino ότι είχε μυριστεί τη σεξουαλικότητα της δασκάλας από φήμες. 
"Της είπα ότι είχα ακούσει αυτές τις φήμες και εξέφρασα την ελπίδα να είναι ψευδείς φήμες, επειδή έχω να προστατεύσω το σχολικό περιβάλλον. 

"Όταν επιλέγω δασκάλες για ένα καθολικό σχολείο, κάνω επίσης εκτιμήσεις από την άποψη της ηθικής δεοντολογίας", συνέχισε, προσθέτοντας ότι “το Καθολικό σχολείο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και το σύνολο των εκπαιδευτικών κατευθυντηρίων γραμμών που πρέπει να υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος”. 

Ο γκέι βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος, Ivan Scalfarotto, δήλωσε: "Το γεγονός ότι το σχολείο αυτό λαμβάνει χρήματα από το δημόσιο κάνει αυτή η θλιβερή ιστορία ακόμα πιο ανυπόφορη". 


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.7.14 και την μεταφράσαμε από την the local στην http://www.thelocal.it/20140721/lesbian-teacher-sacked-in-defence-of-catholic-morals

Η Marina Mironova και η Oksana Timofeyeva νυμφεύθηκαν και ζητούν άσυλο στην Αργεντινή

Ζευγάρι λεσβιών από την Ρωσία αιτήθηκε άσυλο στο Μπουένος Άιρες αφ' ότου νυμφεύθηκε. 

Δύο νύφες στη Ρωσσία νυμφεύθηκαν στην πρωτεύουσα της Αργεντινής και στη συνέχεια ζήτησαν πολιτικό άσυλο στη χώρα, αναφέροντας πως θα δεχτούν διώξεις αν γυρίσουν στη χώρα καταγωγής τις, σύμφωνα με την LGBT Ομοσπονδία της Αργεντινής. 

Η Marina Mironova και η Oksana Timofeyeva είπαν ότι επέλεξαν την Αργεντινή, επειδή ήθελαν να ζήσουν "ελεύθερα και με ασφάλεια". Πιστεύουν ότι η χώρα της Λατινικής Αμερικής μπορεί να τις εγγυηθεί μια τέτοια ζωή. 

Η Verdu Castrosin, αντιπροεδρίνα της FALGBT, δήλωσε ότι το ζευγάρι έκανε τις πρώτες διαβουλεύσεις με την οργάνωση στα τέλη του 2012, λίγο μετά την ψήφιση του νόμου της Ρωσίας που απαγορεύει την προώθηση των μη παραδοσιακών σεξουαλικών προσανατολισμών σε ανήλικες. 

Η Castrosin θρήνησε το γεγονός ότι οι νόμοι της Ρωσίας που αφορούν τις σεξουαλικές μειονότητες "γίνονται όλο και πιο ακραίοι", ανέφερε η σελίδα ειδήσεων της Αργεντινής Lavanguardia.com. 

Οι δύο λεσβίες δήλωσαν ότι επέλεξαν να μεταναστεύσουν, επειδή είχαν υποστεί διακρίσεις για τον σεξουαλικό τις προσανατολισμό, είπε η Castrosin, προσθέτοντας ότι οι διακρίσεις αυξήθηκαν και έγιναν πιο έντονες μετά την ψήφιση του αμφισβητίσιμου νόμου το 2012. 

Καμία από τις γυναίκες δεν μιλά ισπανικά ή αγγλικά και εξακολουθούν να έχουν έναν 16χρονο στη χώρα καταγωγής τις. Δεν έχει ξακαθαριστεί εάν θα ζητήσει και αυτός άσυλο. 

Η Mironova και η Timofeyeva είναι το πρώτο λεσβιακό ζευγάρι από την Ρωσία που νυμφεύθηκε σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 17.7.14 και την μεταφράσαμε από την the moscow times στην http://www.themoscowtimes.com/news/article/russian-lesbian-couple-requests-asylum-in-buenos-aires-after-getting-hitched/503583.html 

Στην φωτογραφία είναι η Marina Mironova και η Oksana Timofeyeva

Διακρίσεις ακόμη και στην κηδεία

Οι λεσβίες και οι αμφισεξουαλικές φοβούνται τις διακρίσεις, ακόμη και όταν κανονίζουν τα σχετικά με μια κηδεία, σύμφωνα με μια έρευνα, όπου μία στις δέκα ερωτηθήσες δηλώνουν ότι έχουν βιώσει από πρώτο χέρι την προκατάληψη μετά το θάνατο μίας αγαπημένης ή μίας στενής φίλης. 

Μια κοινή έκθεση από την ομάδα της εκστρατείας Stonewall και τη διεύθυνση του μεγαλύτερου γραφείου κηδειών της Αγγλίας - Co-operative FuneralCare -  έχει αποκαλύψει κακή συμπεριφορά προς τις θρηνούσες λεσβίες, αμφισεξουαλικές, με την οικογένεια της θανούσης και τις θρησκευτικές ηγέτιδες-ες να κάνουν διακρίσεις εις βάρος τις σε αυτή την κατάσταση. 

Μία στις τέσσερις από τις 522 ενήλικες που ρωτήθηκαν από την YouGov είπαν ότι αναμένουν να αντιμετωπίζουν εμπόδια κατά το σχεδιασμό μιας κηδείας, με σχεδόν το ένα τέταρτο ανησυχεί πως θα αντιμετωπιστούν άσχημα από το γραφείο κηδειών, όταν κανονίζουν τα της κηδείας. 

Δύο από τις πέντε φοβόταν την αντίδραση των θρησκευτικών ηγέτιδων και τις δημόσιες υπαλλήλους, ενώ μία στις πέντε ανησυχούν για τις διακρίσεις από την οικογένεια της θανούσας. 

Η ΜΚΟ Stonewall και το γραφείο κηδειών έχουν δημοσιεύσει οδηγίες για τις λεσβίες και τις αμφισεξουαλικές σχετικά με το σχεδιασμό της μετέπειτα ζωής, οι οποίες περιλαμβάνουν την παροχή συμβουλών σχετικά με τη νομοθεσία, τα οικονομικά όπως π.χ η διαθήκη ή η αγορά ενός πακέτου κηδείας καθώς και τον προγραμματισμό και όλη τη διαδικασία της κηδείας. 

Ο George Tinning, διευθύνων σύμβουλος του γραφείου κηδειών, δήλωσε: «Παρά τις αλλαγές στο νόμο για παροχή ίσων δικαιωμάτων για όλες ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τις προσανατολισμό και μια μεγαλύτερη αποδοχή στην κοινωνία που είναι αντιληπτή, είναι σαφές από την έρευνα μας ότι τα εμπόδια παραμένουν ακόμα και στον θάνατο. 
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι βαθιά λυπηρό γεγονός, αλλά σε μια στιγμή που οι άνθρωποι θα πρέπει να περιμένουν συμπάθεια και κατανόηση, πολλές αμφισεξουαλικές λεσβίες, τρανς έχουν αντιμετωπίσει κακή μεταχείριση, κάτι που είναι απαράδεκτο". 


Την είδηση την βρήκαμε στις 16.7.14 και την μεταφράσαμε από την the guardian στην http://www.theguardian.com/world/2014/jul/16/gay-lesbian-funeral-arranging-discrimination-survey

21 Ιουλ 2014

Τα παιδιά στις λεσβιακές οικογένειες τα καταφέρνουν μια χαρά Α'


Οι λεσβίες γονείς μοιράζονται τη φροντίδα των παιδιών και τις ευθύνες σε σχέση με άλλες μορφές οικογενειών. 

Τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες λεσβιών τα καταφέρνουν καλά, - ή καλύτερα από άλλα παιδιά που ανήκουν στην ίδια κοινωνική ομάδα.

Είναι συχνό να θεωρείται ότι τα παιδιά με λεσβίες γονείς έχουν χειρότερη έκβαση (στο μεγάλωμά τους), επειδή λείπει ο άνδρας γονέας. Αλλά η έρευνα που δημοσιεύουν οι συναδέλφισές-οι μου και εγώ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BMC Public Health δείχνει ότι αυτό δεν ισχύει. 

Στην πραγματικότητα, βρήκαμε πως τα παιδιά σε λεσβιακές οικογένειες απέδωσαν καλύτερα σε μια σειρά βασικών μετρήσεων της σωματικής υγείας και της κοινωνικής ευημερίας από τα παιδιά του γενικού πληθυσμού. Αλλά το στίγμα είναι ένα κοινό πρόβλημα. 
Περίπου τα δύο τρίτα των παιδιών με λεσβίες γονείς έχουν βιώσει κάποια μορφή στιγματισμού λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού των γονιών τους, η οποία, βεβαίως, έχει επιπτώσεις στην ψυχική και στην συναισθηματική τους ευεξία. 


Η μέθοδός μας 
Η έρευνα σε αυτόν τον τομέα έχει παραδοσιακά επικεντρωθεί σε λεσβίες γονείς και χρησιμοποιήθηκαν μικρά μεγέθη δειγμάτων. Έτσι ρωτήσαμε 315 γονείς που προσελκύονται από το ίδιο φύλο με συνολικά 500 παιδιά, ηλικίας έως 17 ετών, σε ολόκληρη την Αυστραλία. 
Αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα ευρύ πλαισίο οικογένειας που σχηματίστηκε με μια σειρά τρόπων, από προηγούμενη ετεροφυλόφιλη σχέση, από υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και από του ιδίου φύλου συνεργασία ανατροφής των παιδιών. Περίπου το 80% των παιδιών είχαν λεσβίες γονείς και το 18% είχαν γκέι γονείς. 
Ζητήσαμε από τις-τους γονείς να απαντήσουν σε μια σειρά ερωτήσεων για την υγεία και την ευημερία, χρησιμοποιώντας διεθνώς αναγνωρισμένες μετρήσεις. Αυτό παρήγαγε μια σειρά αποτελεσμάτων που αντιπροσωπεύουν τη γενική υγεία των παιδιών. 

Οι αναφορές-εκθέσεις των γονέων είναι απαραίτητες για να καθορίσουν πως τα πάνε τα μικρά παιδιά. Ενώ οι γονείς δεν βλέπουν πάντα την κατάσταση υγείας με τον ίδιο τρόπο που την βλέπουν τα παιδιά τους, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι οποιαδήποτε ομάδα γονέων συστηματικά υπερεκτιμά την ευημερία των παιδιών στην έρευνα του πληθυσμού. 
Συγκρίναμε τις απαντήσεις από τις-τους γονείς του ιδίου φύλου στη μελέτη μας με τα καθιερωμένα δείγματα πληθυσμού. Αυτό μας επέτρεψε να ερμηνεύσουμε τα ευρήματά μας κατά των προτύπων του πληθυσμού. 


Αυτό που διαπιστώσαμε 
Τα αποτελέσματά μάς δείχνουν πως τα παιδιά με γονείς που έλκονται από το ίδιο φύλο τα καταφέρνουν καλά όσον αφορά τη συνολική υγεία τους και ότι οι οικογένειές τους καταφέρνουν πολύ καλά. 
Βρήκαμε ότι τα παιδιά που προέρχονται από λεσβιακές οικογένειες βαθμολογούνται, κατά μέσο όρο, 6% καλύτερά σε δύο βασικές μετρήσεις, τη γενική υγεία και την οικογενειακή συνοχή, ακόμη και κατά τον έλεγχο αριθμού των κοινωνικο-δημογραφικών παραγόντων, όπως η εκπαίδευση των γονέων και το οικογενειακό εισόδημα. 
Αλλά στις περισσότερες υγειονομικές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της συναισθηματικής συμπεριφοράς και της σωματικής λειτουργίας, δεν υπήρχε καμία διαφορά σε σύγκριση με τα παιδιά του γενικού πληθυσμού. 


Βρίσκεστε στο Α' μέρος της είδησης για βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 4.7.14 και την μεταφράσαμε από την theconversation.com στην http://theconversation.com/kids-from-same-sex-families-fare-as-well-as-peers-or-better-28803

20 Ιουλ 2014

Ελληνικό δικαστήριο έσωσε Κενυάτισσα από κλειτοριδεκτομή


Το διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, ανέστειλε την απέλαση Κενυάτισσας και των τριών παιδιών της, προκειμένου να μην υποστεί η ίδια κλειτοριδεκτομή

Το διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας εξέδωσε την πρώτη ιστορική απόφαση για την χορήγηση διεθνούς προστασίας ​ που αφορά τη​ μη απέλαση Κενυάτισσας και των τριών παιδιών της για να μην υποστεί εκείνη κλειτοριδεκτομή και τα παιδιά της​ βασανισμό.

Η ​επίμαχη ​απ​ό​φαση είναι η πρώτη εφαρμογή του μέτρου της χορήγησης διεθνούς προστασίας, σύμφωνα με την Σύμβαση της Γενεύης του 1951, που αφορά τον ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων των γυναικών (Female genital multilation - FGM). 

Η Κενυάτισσα ήρθε στην Ελλάδα το 2002 και υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας για τον εαυτό της και τα τρία ανήλικα παιδιά της ηλικίας 13, 5 και 3 ετών (το τελευταίο μάλιστα ήταν νόμιμο παιδί αμερικανού πολίτη). ​​Στο αίτημα της ανέφερε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα της, γιατί ανήκει στη φυλή Kikuyu, που υποβάλλουν σύμφωνα με τις παραδόσεις τις γυναίκες στην πρακτική FGM. Παράλληλα, ανέφερε ότι ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει από την οργάνωση Mungiki που δραστηριοποιείται σε πολλές περιοχές της Κένυας. 

Το αιτημα της απορρίφθηκε δυο φορές απο το το περιφερειακό γραφείο ασύλου Αττικής και την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης με την αιτιλογία ότι δεν προσκόμισε «αδιάσειστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο επικαλούμενος φόβος της λόγω του κινδύνου υποβολής στην πρακτική του FGM από την οργάνωση Mungiki μπορεί να θεωρηθεί εύλογος και θεμελιωμένος σε αντικειμενικά δεδομένα, ώστε να συνάγεται ότι υπάρχει άμεσος και ​​αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή ή τη σωματική της ακεραιότητα σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της». 

Η Κενυάτισσα προσέφυγε στην Δικαιοσύνη επικαλούμενη «ανεπανόρθωτη βλάβη που συνίσταται για την ίδια στην υποβολή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση και για καθένα από τα παιδιά της στην υποχρεωτική στρατολόγηση από εγκληματική οργάνωση (για το πρώτο), σε πιθανή αρπαγή από τις εγκληματικές οργανώσεις (για το δεύτερο) και σε κίνδυνο δίωξής του (για το τρίτο), γιατί είναι νόμιμο τέκνο της και ενός αμερικανού πολίτη».

Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με πρόεδρο την πρόεδρο Εφετών Σταυρούλα Λιάγκου και εισηγήτρια την Εφέτη Σταυρούλα Μπρούστα, έκανε δεκτή προσωρινά την αίτησή της. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.7.14 από την The Toc στην http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/elliniko-dikastirio-eswse-kenuatissa-apo-kleitoridektomi

15 Ιουλ 2014

Τα παιδιά στις λεσβιακές οικογένειες τα καταφέρνουν μια χαρά Β'

Παρά το ότι τα παιδιά τα πηγαίνουν καλά, πολλά παιδιά βίωσαν την εμπειρία του στίγματος, η οποία συνδεόταν με χαμηλότερη βαθμολόγηση-σκορ σε μια σειρά από κλίμακες. Το στίγμα μπορεί να είναι ραφιναρισμένο, όπως είναι τα γράμματα στο σπίτι από το σχολείο που απευθύνεται προς την κυρία και τον κύριο. Ή μπορεί να είναι εμφανές και πολύ επιζήμιο, με τη μορφή του εκφοβισμού και της κακοποίησης στο σχολείο. Όσο περισσότερο το στίγμα που βιώνει η οικογένεια, τόσο μεγαλύτερος ο αντίκτυπος στην κοινωνική και συναισθηματική ευημερία των παιδιών. 

Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν και ενισχύουν την υφιστάμενη διεθνή έρευνα που έγινε με μικρότερα μεγέθη δειγμάτων. 


Είναι ενδιαφέρον, πως υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις-στοιχεία ότι η δομή των λεσβιακών οικογενειών, ιδίως σε σχέση με την εργασία και τα καθήκοντα στο σπίτι, παίζει σημαντικό ρόλο στο πόσο καλά τα καταφέρνουν οι οικογένειες. Οι λεσβίες γονείς, για παράδειγμα, μοιράζονται πιο ισότιμα τη φροντίδα των παιδιών και τις ευθύνες των εργασιών από ότι οι ετεροφυλόφιλες οικογένειες.


Είναι απελευθερωτικό για τις γονείς να αναλαμβάνουν ρόλους που ταιριάζουν στις δεξιότητες τις, παρά να τις προκαθορίζουν με βάση τα έμφυλα στερεότυπα, όπου η μαμά είναι εκείνη που παρέχει την πρωτοβάθμια φροντίδα και ο μπαμπάς είναι αυτός που φέρνει κυρίως το ψωμί της οικογένειας. Η έρευνα μας δείχνει ότι η εγκατάλειψη αυτών των έμφυλων στερεοτύπων μπορεί να είναι ευεργετική για την υγεία των παιδιών.

Πολιτικοποίηση των λεσβιακών οικογενειών 

Λίγο περισσότερο από ό, τι πριν από δύο χρόνια η ομάδα “Οικογενειακές Γιατρίνες-οι” δημιούργησε πρωτοσέλιδο υποννοώντας ότι:
τα αποδεικτικά στοιχεία είναι σαφή ως προς το ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια με τη μητέρα και τον πατέρα τα καταφέρνουν καλύτερα σε όλες τις παραμέτρους από τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς.

 
Ο ισχυρισμός αυτός υπαγορεύθηκε από μια έρευνα της Επιτροπής της Γερουσίας για την ισότητα του γάμου.Κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, οι συζητήσεις σχετικά με τη θέση των παιδιών στις λεσβιακές οικογένειες συνεχίστηκαν, με αξιόλογες παρατηρήσεις που προέρχονται από πολλές γωνιές υποστηρίζοντας ότι αυτές-οι που έλκονται από το ίδιο φύλο δεν είναι σε θέση να αναθρέψουν παιδιά. 


Ο γερουσιαστής Ron Boswell ρώτησε, "ποιός θα παίρνει το αγόρι στο ποδόσφαιρο; Ποια-ος θα του λέει τι είναι σωστό, τι είναι λάθος"; 
Ο γερουσιαστής Cory Bernardi συνέκρινε την λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία. Και παρόλο που η ACT προσπάθησε να νομοθετήσει για την ισότητα γάμου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ακύρωσε αυτούς τους νόμους με την αιτιολογία ότι ήταν συνταγματικά άκυροι. 

Τώρα αυτή η συζήτηση συνεχίζεται. Η θέσπιση νομοθεσιών σε όλη την Αυστραλία είναι αντιφατική, με αρκετά κράτη όπως η Νέα Νότια Ουαλία και η Δυτική Αυστραλία να επιτρέπουν την παιδοθεσία από λεσβιακά ζευγάρια.

Ο γερουσιαστής Ron Boswell ρώτησε, “ποιός θα παίρνει το αγόρι στο ποδόσφαιρο; Ποιά-ος θα του λέει τι είναι σωστό, τι είναι λάθος”; "Ο γερουσιαστής Cory Bernardi συνέκρινε την λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία. Και παρόλο που η ACT προσπάθησε να νομοθετήσει για την ισότητα γάμου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ακύρωσε αυτούς τους νόμους με την αιτιολογία ότι ήταν συνταγματικά άκυροι.

Τώρα αυτή η συζήτηση συνεχίζεται. Η θέσπιση νομοθεσιών σε όλη την Αυστραλία είναι αντιφατική, με κράτη όπως η Νέα Νότια Ουαλία και η Δυτική Αυστραλία να επιτρέπουν την παιδοθεσία από λεσβιακά ζευγάρια. Το ζήτημα της παιδοθεσίας έχει εγερθεί στο προσκήνιο στη Βικτώρια καθώς κινούμαστε προς εκλογές. 

Το ζήτημα της παιδοθεσίας έχει εγερθεί στο προσκήνιο στη Βικτώρια καθώς κινούμαστε προς εκλογές. Η ισχύουσα νομοθεσία δεν επιτρέπει σε λεσβιακά ζευγάρια να έχουν πρόσβαση στην παιδοθεσία με αποτέλεσμα πολλές λεσβιακές οικογένειες ζουν με κάποια ανασφάλεια για τα γονικά δικαιώματα. Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα εκείνες που για χρόνια είναι ανάδοχες γονείς παιδιών ή τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσω παρένθετης μητέρας.

Στην πορεία προς εκλογές του Νοεμβρίου της Victoria, το Εργατικό Κόμμα της Victoria είναι έτοιμο να στηρίξει τη μεταρρύθμιση για την παιδοθεσία. Το Φιλελεύθερο Κόμμα δεν έχει ακόμη δεσμευτεί, αλλά έχει αφήσει τον Clem Newton-Brown να εξετάσει το ζήτημα που παλεύει να κρατήσει φιλική, προς τις λεσβίες, γκέι,την έδρα του στη Prahran. 

Καθώς προχωρούμε σε ένα νέο γύρο συζητήσεων σχετικά με την καταλληλότητα των λεσβιών ως γονέων, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα λόγια των πολιτικών μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις για τις 33.000 και πλέον λεσβιακές οικογένειες στην Αυστραλία. Αλλά στην αντιμετώπιση ενός αριθμού αυτών των εμποδίων, συμπεριλαμβανομένου του στιγματισμού και των νομοθετιμένων διακρίσεων, τα παιδιά με λεσβίες γονείς φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά. 

Αντί να επικρίνουμε αυτές αγαπημένες οικογενειακές μονάδες ίσως είναι η ώρα να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές - προς όφελος όλων των παιδιών.


Βρίσκεστε στο Β' μέρος της είδησης για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 4.7.14 και την μεταφράσαμε από την theconversation.com στην http://theconversation.com/kids-from-same-sex-families-fare-as-well-as-peers-or-better-28803 

11 Ιουλ 2014

Θα πρέπει οι λεσβίες και οι γκέι να είναι αγκιστρωμένες μεταξύ τους; 1


Οι λεσβίες και οι γκέι έχουν μια μακρά διαδρομή η μία ομάδα δίπλα στην άλλη. Αλλά λανθασμένα είναι αγκιστρωμένες-οι μεταξύ τις-τους, ρωτά η Julie Bindel. "Δεν έχουμε απολύτως τίποτα κοινό με τους γκέι", λέει η Eda, μια νεαρή λεσβία, "έτσι δεν έχω ιδέα γιατί θεωρούμαστε ως ένα συμπαγές κομμάτι". Δεν συμφωνούν όλες-οι. 

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι λεσβίες και οι γκέι έχουν αντιμετωπιστεί σαν να ήταν μία ομάδα γενικώς. Τα τελευταία χρόνια, άλλες σεξουαλικές μειονότητες και προτιμήσεις έχουν ενταχθεί μαζί τις-τους. 
Ο όρος LGBT, αντιπροσωπεύει τις λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές και τρανς, ο οποίος είναι σε ευρεία χρήση από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Με τις πρόσφατες προσθήκες - queer, «αναρωτόμενες» και intersex – έχουμε δει το ακρονύμιο να επεκτείνετε σε LGBTQQI σε πολλούς τόπους. 

Αλλά οι λεσβίες και οι γκέι, πόσο μάλλον οι άλλες-οι στη λίστα, μοιράζονται τα ίδια θέματα, τις ίδιες αξίες και στόχους; 
Ο Anthony Lorenzo, ένας νεαρός γκέι δημοσιογράφος, λέει πως η λίστα έχει γίνει τόσο μεγάλη που, "Έπρεπε να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε σανσκριτικά επειδή έχουμε ξεμείνει από γράμματα". 
Οι αμφισεξουαλικές έχουν δηλώσει ότι δέχονται δυσαρέσκεια και δυσπιστία τόσο από τις ετερό όσο και από τις λεσβίες, γκέι. 
Οι trans λένε ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν, επειδή βιώνουν το μίσος και τις διακρίσεις, και ως εκ τούτου αγωνίζονται με παρόμοιο τρόπο όπως η Lbiq κοινότητα για την ισότητα.

Αλλά τι γίνεται με εκείνες που επιθυμούν να προσθέσουν την ασεξουαλικότητα στην κατσαρόλα; Οι ασεξουαλικές αντιμετωπίζουν την ίδια κατηγορία των διακρίσεων.

Και οι «polyamorous"; Θα τελειώσει το ακρονύμιο με LGBTIQQAP; 

Υπάρχει σκεπτικισμός από μερικές ακτιβίστριες-ές.Ο Paul Burston, εδώ και καιρό αγωνιστής των Lbtiq δικαιωμάτων, υποδηλώνει ότι αυτό θα μπορούσε να πάρει ακόμη μεγαλύτερη τυποποίηση και προσθέτει το ακρονύμιο NQBHTHOWTB (Μη Queer Αλλά Πρόθυμη να Βοηθήσει Οταν Είναι Απασοχολημένη). Ή θα μπορούσε να μειωθεί σε GLW (Gay, Lesbian or Whatever - Γκέι, Λεσβίες ή Οτιδήποτε άλλο). 

Μια δράση στον Καναδά σήμερα διαφημίζεται ως μια «ετήσια γιορτή του LGBTTIQQ2SA πολιτισμού και ανθρωπίνων δικαιωμάτων», με την LGBTTIQQ2SA να αντιπροσωπεύει "ένα ευρύ φάσμα ταυτοτήτων, αλλά δεν περιορίζονται σε αυτές, οι λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, τρανς, intersex, queer, αναρωτώμενες, διυπόστατες-γύνανδρες, και τις συμμάχους”. Οι διυπόστατες-γύνανδρες είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από τις Ντόπιες Αμερικανίδες για να περιγράψουν περισσότερες από μία ταυτότητα κοινωνικού ρόλου του φύλου.

Οι λεσβίες και οι γκέι πάντα είχαν να αντιμετωπίσουν διαφορετικές προκλήσεις. Μέχρι το 1967, η συναινετική σεξουαλική επαφή μεταξύ ανδρών, κάθε ηλικίας, ήταν ποινικοποιημένη στην Αγγλία. Μετά την αποποινικοποίηση, η προκατάληψη επικράτησε, με τις αστυνομικές επιχειρήσεις να παγιδεύουν άνδρες που αναζητούσαν άλλους άνδρες "σοδομιστές" - για σεξ σε δημόσιες τουαλέτες και πάρκα – δημιουργόντας φόβο και ανασφάλεια. 

Περισσότερα από το Περιοδικό 
Η 21χρονη Jenni Goodchild δεν βιώνει σεξουαλική έλξη, αλλά σε μια ολοένα και πιο σεξουαλική κοινωνία τι είναι να είσαι ασεξουαλική; 
«Για μένα ουσιαστικά σημαίνει απλά ότι εγώ κοιτάζω γυναίκες ή άνδρες και δεν σκέφτομαι “Χμμ, ναι θα ήθελα να κάνω σεξ μαζί σου, απλά δεν συμβαίνει”, λέει η Jenni. 
Η Jenni είναι φοιτήτρια στην Οξφόρδη, είναι μία από το περίπου το 1% των προσώπων στην που αυτοπροσδιορίζονται ως ασεξουαλικές. Η ασεξουαλικότητα περιγράφεται ως ένας προσανατολισμός, σε αντίθεση με την αγαμία η οποία είναι επιλογή. Τι είναι να είσαι ασεξουαλική; (Ιανουάριος 2012)


Η είδηση έχει χωριστεί σε τρία μέρη για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 2.7.14 και την μεταφράσαμε από την bbc.com στην http://www.bbc.com/news/magazine-28130472
Η φωτογραφία είναι από την Athens Pride 2014. 

Θα πρέπει οι λεσβίες και οι γκέι να είναι αγκιστρωμένες μεταξύ τους; 2


Η λεσβιοσύνη δεν ποινικοποιήθηκε σχεδόν ποτέ, αλλά οι λεσβίες υπέστησαν διαφορετικές και εξίσου ολέθριες μορφές διάκρισης. 
Όταν π.χ. οι παντρεμένες γυναίκες ερωτεύονταν μια άλλη γυναίκα και ο γάμος τις τελείωνε, και αυτές πάντοτε έχαναν την επιμέλεια των παιδιών τις, ακόμη και όταν ο πατέρας ήταν γνωστό πως ήταν βίαιος. 

Δημοσιοποίησα την σεξουαλικότητα μου ως λεσβία στην ηλικία των 15 ετών το 1977. Εκείνη την εποχή, ούτε ο νόμος ούτε η πλειοψηφία των ετεροφυλόφιλων μας προστάτευαν ή μας υπερασπίζονταν. Ήταν το αποκορύφωμα του Γκέι Απελευθερωτικού Μετώπου (GLF), οι λεσβίες και οι γκέι εργάστηκαν από κοινού και αγωνίστηκαν για τα πιο βασικά δικαιώματα – να υπάρξει τέλος στις διακρίσεις στο χώρο εργασίας, στη βία στους δρόμους και στα σχολεία, και στο να αναγνωριστεί ότι το να είσαι λεσβία ή γκέι δεν ήταν ασθένεια.

Ήταν ελάχιστες-οι από εμάς που μπορούσαμε να εκδηλωθούμε δημόσια και να είμαστε υπερήφανες, έτσι οι λεσβίες και οι γκέι ενωθήκαμε. Αλλά μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970, οι περισσότερες από τις λεσβίες είχαν αποχωρήσει από το Γκέι Απελευθερωτικό Μέτωπο. 

Ένα από τα ιδρυτικά μέλη, η οποία ζήτησε να μην κατονομαστεί, δήλωσε: "Είχαμε απηυδήσει με το σεξισμό από τους περισσότερους γκέι οι οποίοι θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα". Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών οι λεσβίες, συμπεριλαμβανομένης και εμού, αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα των λεσβιών, γκέι καθώς και την απελευθέρωση των γυναικών. Αρκετοί γκέι απομακρύνθηκαν από την εκστρατεία. 

Στη συνέχεια, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ήρθε η κρίση του AIDS, και η αποτροπιαστική λεσβιακή, γκέι προκατάληψη και μίσος υποκινούμενα από τον επικρατόντα μύθο ότι το AIDS ήταν μια “γκέι πανούκλα". 
Με βάση το φοβικό κλίμα, η κυβέρνηση της Θάτσερ εισήγαγε μία νέα ολέθρια νομοθεσία η οποία είναι γνωστή ως άρθρο 28 της Local Government Act 1986. Το οποίο έγινε νόμος στις 24 Μαΐου 1988. 

Αυτή η τροπολογία έκανε παράνομο το να “προωθούν την λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία” οι τοπικές αρχές στα δημόσια σχολεία, διαιωνίζοντας την ιδέα ότι η λεσβιακότητα, ομοφυλοφιλία καταστρέφει τις αξίες της παραδοσιακής οικογένειας. Όταν το άρθρο 28 έγινε νόμος, για πρώτη φορά, οι λεσβίες και οι γκέι έγιναν στόχος στην ίδια νομοθεσία. 

Αλλά πραγματικά βιώσαμε την φοβία έναντι του σεξουαλικού προσανατολισμού με τον ίδιο τρόπο; 
Αυτή είναι μία από τις ερωτήσεις που έχω θέσει σε μια σειρά ερευνών στο δίκτυο, οι οποίες διαδίδονται μέσω του Lbtiq και του κυριάρχου Τύπου, κατά τη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο μου. 
Οι έρευνες, που απαντήθηκαν από 9.500 συνολικά λεσβίες, γκέι και ετερό, περιελάμβαναν την ερώτηση: Όταν το άρθρο 28 έγινε νόμος, για πρώτη φορά, η ίδια νομοθεσία απευθύνεται τόσο στις λεσβίες όσο και στους γκέι. 
"Υποφέρουν οι λεσβίες και οι γκέι με τον ίδιο ή με διαφορετικό τρόπο από την φοβία προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό". 
Πάνω από τα δύο τρίτα των δύο ομάδων είπαν όχι, δεν πιστεύω ότι οι λεσβίες και οι γκέι βιώνουν με τον ίδιο τρόπο την μισαλλοδοξία-τον φανατισμό. 

Το άρθρο 28 της Local Government Act 1988, δήλωνε ότι οι τοπικές αρχές "δεν πρέπει σκόπιμα προωθούν την λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία ή να δημοσιεύουν υλικό με σκοπό την προώθηση της" ή "να προωθούν στη διδασκαλία την αποδοχή της λεσβιακότητας, ομοφυλοφιλίας σε κάθε σχολείο προφασιζόμενες πως είναι οικογενειακή υπόθεση". 


Η είδηση χωρίστηκε σε τρία μέρη για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ



Την είδηση την βρήκαμε στις 2.7.14 και την μεταφράσαμε από την bbc.com στην http://www.bbc.com/news/magazine-28130472

Η φωτογραφία είναι από την Athens Pride 2014. 

Θα πρέπει οι λεσβίες και οι γκέι να είναι αγκιστρωμένες μεταξύ τους; 3


1 Παρουσιάστηκε (το άρθρο 28) από την συντηρητική βουλευτίνα Jill Knight η οποία είχε πει ότι συμεριζόταν την ανησυχία των "γονέων που αντιτίθενται σθεναρά στο να ενθαρρύνονται και να διδάσκονται τα παιδιά τους στο σχολείο την λεσβιακότητα, ομοφυλοφιλία και ότι μια κανονική οικογένεια με μαμά και μπαμπά είναι ξεπερασμένη". 

2 Σύμφωνα με την Lbtiq ομάδα πίεσης “Stonewall”, η οποία ιδρύθηκε για να αντιταχθεί σ' αυτό, καθώς το άρθρο 28 επέφερε στις διδάσκουσες-ντες "σύγχυση σχετικά με το τι θα μπορούσαν και τι δεν θα μπορούσαν να πουν και να κάνουν ... Οι τοπικές αρχές δεν ήταν σαφείς ως προς το ποιες νόμιμες υπηρεσίες θα μπορούσαν να παρέχουν στις λεσβίες, γκέι και αμφισεξουαλικές, που ήταν μέλη των κοινοτήτων τους”. 

3 Το Άρθρο 28 καταργήθηκε στη Σκωτία το 2000 και το 2003 στην Αγγλία και στην Ουαλία - ένας αριθμός ανώτερων Συντηρητικών αργότερα είπε ότι αυτή η νομοθεσία ήταν "ένα λάθος". 

Έχουν κοπεί οι λεσβίες και οι γκέι από το ίδιο ύφασμα; 
Ναι, λέει η Jane Czyzselska, συντάκτρια του λεσβιακού περιοδικού Diva, αλλά μόνο όσον αφορά κάποιες εμπειρίες- βιώματα διακρίσεων. 
Όταν το θέμα του σεξισμού συμπεριλαμβάνεται, η απάντηση πρέπει να είναι όχι: "Οι λεσβίες υφίστανται το διπλό θανάσιμο-παραλυτικό κτύπημα του σεξισμού και της φοβίας προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό τις, επειδή τιμωρούνται για υπέρβαση της παραδοσιακής έμφυλης συμπεριφοράς και των προσδοκιών με βάση το ρόλο του φύλου τις". 
Αυτό το είδος κακοποίησης, η Czyzselska το αποκαλεί, "λεσβοφοβία", μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία ψυχολογικών αντιδράσεων, συμπεριλαμβανομένων του αυτοτραυματισμού, ζητημάτων ψυχικής υγείας, της κατάχρησης ουσιών και των διατροφικών διαταραχών. 

Μια σημαντική διαφορά μεταξύ λεσβιών και γκέι είναι η ορατότητα των ηλικιωμένων.
Η ερευνήτρια Jane Traies πραγματοποίησε μια μελέτη με τίτλο: "Η ζωή των 60χρονων και πάνω λεσβιών στην Αγγλία".
Η Traies διαπίστωσε ότι οι πιο ηλικιωμένες λεσβίες υποεκπροσωπούνται όχι μόνο στη λαϊκή κουλτούρα και στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην ακαδημαϊκή έρευνα, είναι αόρατες εξ' αιτίας συγκεκριμένου συνδυασμού προκαταλήψεων και καθίστανται υποεκπροσωπούμενες, αόρατες. 

Οι πιο ηλικιωμένες λεσβίες: υπο-εκπροσωπούνται στη λαϊκή κουλτούρα και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι πιο ηλικιωμένοι γκέι, ωστόσο, εκπροσωπούνται. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η κωμική σειρά ITV Vicious, με πρωταγωνιστή τον Ian McKellen και τον Derek Jacobi. Είναι λάθος να υποθέσει καμιά ότι οι γκέι δεν είναι σεξιστές απέναντι στις λεσβίες αδελφές τους. 

Σύμφωνα με την Lorenzo, υπάρχει σημαντικό πρόβλημα στην γκέι κοινότητα με την μισογυνία. Εγώ και άλλες λεσβίες την έχουμε βιώσει από πρώτο χέρι. 
Όποιες και αν είναι οι διαφορές μας - και υπάρχουν πολλές - μέχρι να είμαστε αληθινά ελεύθερες από την πραγματικότητα της μισαλλοδοξίας-του φανατισμού, οι λεσβίες και οι γκέι θα πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί. 

"Είμαστε ισχυρότερες-οι μαζί παρά χώρια", λέει η Lisa Power, συν-ιδρύτρια της Lbtiq ΜΚΟ Stonewall. "Οι φοβικές-οι εχθροί μας γενικά δεν κάνουν διάκριση ανάμεσά μας στις επιθέσεις τους - και ενώ συμφωνώ με πολλά φεμινιστικά επιχειρήματα και με θεωρώ πάντα μια φεμινίστρια, ο σεξισμός δεν είναι η μόνη μορφή καταπίεσης εκεί έξω και πρέπει να κάνουμε συμμαχίες". 

Τώρα που οι λεσβίες και οι γκέι στην Αγγλία έχουν πλήρη νομική ισότητα, μόνο ο χρόνος θα δείξει αν είμαστε αληθινά ελεύθερες από φοβική μισαλλοδοξία, και αν οι παλιές συμμαχίες θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν, ή αν θα προχωρήσουμε τελικά σε χωριστούς οι δρόμους. 
Ένα πράγμα, όμως, φαίνεται βέβαιο, στο ακρονύμιο LGBTQQI θα συνεχίσουν να προστείθενται νέες ομάδες μέχρι που το μόνο πρόσωπο που δεν θα εκπροσωπείται στη λίστα θα είναι η ετερό, μονογαμική-ος. 


Η είδηση έχει χωριστεί σε τρία μέρη για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 2.7.14 και την μεταφράσαμε από την bbc.com στην http://www.bbc.com/news/magazine-28130472

Μια ακόμη νύφη-παιδί βρέθηκε νεκρή


Μία 15χρονη νύφη παιδί που είχε παντρευτεί πριν από τρεις μήνες σε ένα παραδοσιακό, μη-επίσημο γάμο βρέθηκε νεκρή αργά της 10ης Ιουλίου στο σπίτι των κατά νόμο γονιών της-στην νοτιοανατολική επαρχία Adıyaman.

Η νεαρή θύμα, που αποκαλέσθηκε ως YA, είχε επιστρέψει προσωρινά στη γενέτειρά της, στην περιοχή Gölbaşı Adıyaman, μετά τη μετακίνηση στην πόλη Γκαζιαντέπ με το σύζυγό της μετά το γάμο της. 

Συγγενείς της την βρήκαν πυροβολημένη από την κυνηγετική καραμπίνα του κατά νόμον πατέρα της- στο σπίτι του το βράδυ της 11ης Ιουλίου. 

Οι πρώτες εξετάσεις δείχνουν την αυτοκτονία ως αιτία του θανάτου, δήλωσε η χωροφυλακή. Το σώμα της YA απεστάλη στα εγκληματολογικά εργαστήρια για νεκροψία. 

Ο θάνατος μιάς 14χρονης νύφης-παιδί πριν από έξι μήνες στη νοτιοανατολική επαρχία Siirt είχε προκαλέσει τεράστιο σάλο στην Τουρκία, εφιστώντας την προσοχή σε ένα από τα πιο βαθιά ριζωμένα προβλήματα στην τουρκική κοινωνία. 

Οι εκθέσεις έδειξαν ότι τη κοπέλα την πάντρεψαν στην ηλικία των 11 και γέννησε δύο παιδιά. 

Σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από την KAMER, μια μη κυβερνητική οργάνωση με έμφαση στη βελτίωση των συνθηκών και των δικαιωμάτων των γυναικών, η οποία έχει καταρτίσει μια ανησυχητική εικόνα, αποκάλυψε στο ένα τρίτο των γάμων στις ανατολικές και νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας συμμετέχουν νύφες μικρής ηλικίας. 

Η νόμιμη ηλικία για γάμο στην Τουρκία τέθηκε πρόσφατα στα 17 από τα 15, αλλά πολλές οικογένειες εξακολουθούν να αλλάζουν την ημερομηνία γέννησης στις κόρες τις ώστε να μπορούν να τις παντρευτούν νόμιμα. 

Πολλές ακτιβίστριες τονίζουν τη σημασία της ευαισθητοποίησης μέσω της ισότητας των γυναικών, σημειώνοντας πως οι νόμοι συχνά δεν είναι αρκετοί από μόνοι τους. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 11.7.14 και την μεταφράσαμε από την hurriyetdailynews.com στην http://www.hurriyetdailynews.com/15-year-old-child-bride-found-dead-three-months-after-wedding-in-southeastern-turkey.aspx?pageID=238&nID=68982&NewsCatID=341

4 Ιουλ 2014

Yπόθεση της Τ.Μ. και της C.Μ. κατά Μολδαβίας, αριθ. υποθέσεως 26608/11 Α'


Σκεπτικό για την Ευπάθεια και την Οικονομική κακοποίηση στην Ενδοοικογενειακή Βία: υπόθεση της TM και της C.Μ. κατά Μολδαβίας

Η υπόθεση της Τ.Μ. και της C.Μ. κατά Μολδαβίας είναι μια από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις παθητικότητας των εγχώριων αρχών για την προστασία των γυναικών από την ενδοοικογενειακή βία. Στη ρίζα αυτής της παθητικότητας βρίσκεται η αποτυχία να κατανοήσουν τη σοβαρότητα και την έκταση του προβλήματος των διακρίσεων στις γυναίκες. Αυτό αποτυπώνεται και στις παρανοήσεις σχετικά τόσο με τη φύση της ενδοοικογενειακής βίας όσο και με την πραγματικότητα των πολλών γυναικών-κοριτσιών θυμάτων της. 

Για την αντιμετώπιση αυτής της αποτυχίας, το Δικαστήριο εξέδωσε μια ισχυρή απόφαση: (i) αναζωογονεί τον ορισμό της ενδοοικογενειακής βίας ανανεώνοντας την προσοχή σε μη σωματικές μορφές, κυρίως οικονομικής εκμετάλλευσης και (ii) βελτιώνει τις σχέσεις μεταξύ ευπάθειας των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και το περιεχόμενο των θετικών υποχρεώσεων της χώρας. 

Γεγονότα 
Οι προσφεύγουσες είναι μια γυναίκα (πρώτη προσφεύγουσα) και η κόρη της (δεύτερη προσφεύγουσα). Μετά από διαμαρτυρίες αρκετές φορές στην αστυνομία για εξύβριση και σωματική επίθεση από τον πρώην σύζυγό της, αρκετές ιατρικές εκθέσεις παρήχθησαν. Οι εκθέσεις έδειξαν ότι και οι δύο προσφεύγουσες είχαν υποστεί βία. Η πρώτη προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση για την έκδοση διαταγής προστασίας, αλλά οι αρχές αρχικά χρειάστηκαν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να εξετάσουν την αίτησή της και στη συνέχεια απέτυχαν να στείλει την εντολή για εκτέλεση της αίτησης. 
Ως αποτέλεσμα αυτών και άλλων αποτυχιών, ο θύτης δεν απομακρύνθηκε από το σπίτι και οι προσφεύγουσες αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε ένα καταφύγιο κακοποιημένων γυναικών. Η εισαγγελία απέρριψε την αίτηση της πρώτης προσφεύγουσας να ξεκινήσει μια ποινική έρευνα εναντίον του πρώην συζύγου της. 
Το επιχείρημα ήταν ότι τα τραύματα δεν ήταν αρκετά σοβαρά ώστε να αποδεικνύουν ενδοοικογενειακή βία. 

Η κρίση 
Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΑΔ. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές αρχές δεν κατάφεραν να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα κατά του δράστη, παρά τις γνώσεις τους για τον κίνδυνο της περαιτέρω βίας. 
Το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης παραβίαση του άρθρου 14 της ΕΣΑΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της ΕΣΑΔ: ο συνδυασμός μιας σειράς παραγόντων (π.χ., η αδυναμία τις να δώσουν εντολή για την επιβολή προστασίας, η αποτυχία τις να ξεκινήσουν μια ποινική έρευνα, και η αποτυχία τις να εξετάσουν τα μέτρα προστασίας πριν την υποβολή επίσημης προσφυγής) ανήλθαν σε επιδοκιμασία της βίας και αντικατοπτρίζει τη δυσμενή μεταχείριση έναντι της πρώτης προσφεύγουσας ως γυναίκα.  σχόλια 1. 


Αποτυχία να ευρεθεί η ευπάθεια των Θυμάτων Βίας στην Οικογένεια
 

Το Δικαστήριο, όπως οι αναγνώστριες ίσως γνωρίζουν, έχει αναγνωρίσει όλο και περισσότερο την ευπάθεια των γυναικών-κοριτσιών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Η αναγνώριση αυτή έχει κυμανθεί από μια πιο εξατομικευμένη και πλαισιωμένη εκτίμηση της τρωτότητας των συγκεκριμέων θυμάτων (π.χ., υπόθεση της Opuz κατά Τουρκίας, παράγραφος 160 και υπόθεση της Eremia κατά Μολδαβίας, παράγραφος 61) έως τις πιο κατηγορηματικές δηλώσεις των γυναικών-κοριτσιών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες, όπως στις υποθέσεις (π.χ.,της Bevacqua και S. κατά Βουλγαρίας, παράγραφος 65, της Hajduová κατά Σλοβακίας, σκέψεις 41 και 46, και της Eremia κατά Μολδαβίας, παράγραφος 73). [1] 

Σχόλια
Στις τρεις τελευταίες υποθέσεις, το Δικαστήριο σημειώνει τις γενικές αρχές του, την ανάγκη οι χώρες να εμπλακούν ενεργά στην προστασία των γυναικών-θυμάτων. 
Στην υπόθεση της Hajduová, το Δικαστήριο γίνεται πιο συγκεκριμένο: "λόγω της ιδιαίτερης ευπάθειας των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ... οι εθνικές αρχές θα έπρεπε να έχουν ασκήσει ακόμα μεγαλύτερη επαγρύπνηση στην παρούσα υπόθεση" (παραγραφος 50). 
Η υπόθεση της Τ.Μ. και της C.Μ. είναι σίγουρα μέρος αυτών των εξελίξεων. Το Δικαστήριο επισημαίνει για άλλη μια φορά την ιδιαίτερη ευαισθησία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά στη συνέχεια πηγαίνει βαθύτερα στις σχέσεις μεταξύ αυτής της ευπάθειας και του περιεχομένου των θετικών υποχρεώσεων της χώρας


Στην ανάλυση του άρθρου 3 της ΕΣΑΔ, αφού διαπίστωσε ότι η αστυνομία γνώριζε τις καταγγελίες για βία, το Δικαστήριο αναφέρει: 46 .... αυτό ήταν το καθήκον της αστυνομίας, να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την ανάγκη για δράση προκειμένου να αποφευχθεί η ενδοοικογενειακή βία, να θεωρήσει ότι συνήθως τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας είναι ευάλωτα. Και στο σκεπτικό για το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, το Δικαστήριο κρίνει: 60 .... Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση των γυναικών-κοριτσιών θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, που συχνά δεν καταφέρνουν να αναφέρουν τα περιστατικά (βίας), είναι οι αρχές που οφείλουν να ελέγχουν κατά πόσον η κατάσταση δικαιολογεί μια πιο σθεναρή αντίδραση του κράτους και να ενημερώσει τουλάχιστον την πρώτη προσφεύγουσα για τα υπάρχοντα προστατευτικά μέτρα
Το Δικαστήριο διατύπωσε τις παρατηρήσεις αυτές, αφού διαπίστωσε την αποτυχία των εγχώριων αρχών (i) να εξετάσουν τα μέτρα προστασίας πριν από την επίσημη υποβολή της προσφυγής ή (ii) να ξεκινήσουν μια ποινική έρευνα πριν γίνει η επίσημη καταγγελία. Το μήνυμα, σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές: οι εγχώριες αρχές θα έπρεπε να έχουν λάβει μέτρα με δική τους πρωτοβουλία, ανεξάρτητα από τις επίσημες προσφυγές των γυναικών θυμάτων [2] 

Αυτή η προσέγγιση είναι σωστή για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα, αναγνωρίζει την πραγματικότητα των πολλών γυναικών, κοριτσιών θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, που δεν μπορούν να προβούν σε επίσημες καταγγελίες από φόβο περαιτέρω βίας ή επειδή απειλούνται με μη υποβολή καταγγελιών (στη Μολδαβία, για παράδειγμα, ένας από τους λόγους για τους οποίους κάποιες γυναίκες δεν αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία είναι λόγω του φόβου και της ντροπής [TM και CM, παράγραφος 26]). 

Επιπλέον, η πραγματικότητα στη Μολδαβία είναι ότι πολλά από τις γυναίκες-κορίτσια θύματα δεν έχουν καν επίγνωση του νόμου κατά της ενδοοικογενειακής βίας (υπόθεση TM και CM, εδάφιο 26). Έτσι, ζητώντας από τις εγχώριες αρχές να είναι πιο ενεργές, το Δικαστήριο εξουδετερώνει, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, κάποιους ευρύτερους περιορισμούς στην καταγελία της ενδοοικογενειακής βίας

Όπως και στις προηγούμενες υποθέσεις, ωστόσο, το Δικαστήριο δεν διευκρινίζει πραγματικά γιατί βλέπει πως οι γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι ιδιαίτερα ευάλωτες. Το Δικαστήριο θα μπορούσε πιθανότατα λοιπόν να ξεδιπλώσει τους λόγους αυτούς στο μέλλον νομολογία. Αυτό είναι σημαντικό διότι, όπως η Ειδική ισηγήτρια-ης του ΟΗΕ για τη βία κατά των γυναικών έχει σημειώσει, μία από τις κοινές παρανοήσεις σχετικά με τη βία κατά των γυναικών είναι ότι οι γυναίκες-κορίτσια θύματα είναι «εγγενώς ευάλωτες γυναίκες που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας» (βλέπε υπόθεση Eremia, εδάφιο 37). Κατά τον χαρακτηρισμό των γυναικών θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας ως ιδιαίτερα ευάλωτων, το Δικαστήριο θα πρέπει, επομένως, να είναι προσεκτικό ώστε να μην δώσει την εντύπωση ότι συνδέει την ευπάθεια αποκλειστικά με κάτι έμφυτο στις γυναίκες-κορίτσια θύματα. Μια προσέγγιση αυτού του είδους θα κινδύνευε να υποκρύπτει την άποψη πιο δομικών παραγόντων ή των βαθύτερων αιτιών της βίας. 



Η είδηση έχει χωριστεί σε δύο μέρη για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 24.2.14 γραμμένη από την Lourdes Peroni και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com στην http://strasbourgobservers.com/2014/02/26/vulnerability-and-economic-abuse-in-domestic-violence-reasoning-t-m-and-c-m-v-moldova/

Υπόθεση της TM και της C.Μ. κατά Μολδαβίας, αριθ. υποθέσεως 26608/11 Β'


2. Αποτυχία να καταλάβουν τη φύση της Βίας στην Οικογένεια 
Η ρίζα της αποτυχίας των εγχώριων αρχών να ξεκινήσουν μια ποινική έρευνα εναντίον του πρώην συζύγου, ήταν η μεγάλη παρανόηση σχετικά με τη φύση της ενδοοικογενειακής βίας. Η εισαγγελία απέρριψε την αίτηση της πρώτης προσφεύγουσας να κινήσει την διαδικασία έρευνας-ανάκρισης με το ακόλουθο επιχείρημα: «οι ιατρικές ενδείξεις επιβεβαίωσαν ότι τα τραύματα που προκλήθηκαν στις προσφεύγουσες δεν κρίθηκαν επικίνδυνα για την υγεία τις, πράγμα που σημαίνει ότι το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας, για το οποίο απαιτείται τουλάχιστον ελαφρά σωματική βλάβη ή βλάβη της υγείας, δεν είχε διαπραχθεί" (TM και CM, εδάφιο 12). 
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η Μολδαβία έχει σφάλει με τους ακόλουθους όρους: 47. Θέση της εισαγγελίας ότι δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει ποινική έρευνα-ανάκριση, εκτός εάν οι βλάβες που προκλήθηκαν στη γυναίκα και την κόρη θύμα ήταν από ένα ορισμένο βαθμό σοβαρότητας και πάνω ... θέτει επίσης ερωτήσεις σχετικά με την ποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας, με δεδομένες τις πολλές μορφές της ενδοοικογενειακής βίας, εκ των οποίων δεν είναι όλες που οδηγούν σε σωματική βλάβη, όπως η ψυχολογική βία ή οικονομική κακοποίηση. [3] 


Το Δικαστήριο έχει ήδη διαπιστώσει ότι η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένης και της ψυχολογικής ή λεκτικής βίας (π.χ., υπόθεση Opuz, εδάφιο 132). Ωστόσο, απ 'όσο γνωρίζω, η «οικονομική βία» φαίνεται να είναι ένα νέο στοιχείο στην αντίληψη του Δικαστηρίου για την ενδοοικογενειακή βία. Η συμπερίληψη της οικονομικής βίας εκ μέρους του Δικαστηρίου δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη, καθώς η πτυχή αυτή τείνει προφανώς να αγνοείται σε μεγάλο βαθμό σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας [4]
- παρά το ότι και για αρκετό διάστημα περιφερόταν σε διεθνή έγγραφα [5] Ένας ορισμός αναφέρει: "Η οικονομική βία περιλαμβάνει πράξεις, όπως η άρνηση χρηματικών πόρων, η άρνηση συνεισφοράς στα οικονομικά, η άρνηση τροφίμων και βασικών αναγκών, καθώς και ο έλεγχος πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, στην απασχόληση, κλπ. ».[6]

Το γεγονός ότι το Δικαστήριο επαναλαμβάνει πως η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μόνο η σωματική βία ή κακοποίηση, αλλά και άλλες μορφές βίας - όπως η οικονομική βία - είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον γεγονός μεταξύ άλλων στην συλλογιστική. Καθώς η υπόθεση της Τ.Μ. και της C.Μ. δείχνει πως η άποψη της κατηγορούσας αρχής- εισαγγελίας για την ενδοοικογενειακή βία δεν ήταν ένα μεμονωμένο παράδειγμα.
Ήταν η αντανάκλαση μιας ευρύτερης παρανόησης στη Μολδαβία, όπου η ενδοοικογενειακή βία δεν γίνεται αντιληπτή ως ένα πρόβλημα που δικαιολογεί την παρέμβαση του νόμου παρά μόνο εάν έχει ήδη οδηγήσει σε σοβαρό τραυματισμό (ευρήματα της Ειδικής Εισηγήτριας των Ηνωμένων Εθνών για τη Βία κατά των Γυναικών κατά την Επίσκεψη στη Μολδαβία το 2008, παράγραφος 37, στην υπόθεση της Eremia, την οποία το Δικαστήριο περιλαμβάνει στην υπόθεση TM και CM, στην παράγραφο 25 και 62 ).

Συμπέρασμα
Η υπόθεση της Τ.Μ. και της
C.Μ. Κρατά μια ισχυρή θέση ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία. Συνεχίζει τη γραμμή που το Δικαστήριο έθεσε στην υπόθεση της Opuz αλλά κάνει επίσης κάποιες αξιοσημείωτες βελτιώσεις όσον αφορά την ερμηνεία της ενδοοικογενειακής βίας. Αναγνωρίζει τη σαφή σύνδεση μεταξύ της ευπάθειας των γυναικών, κοριτσιών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και των θετικών υποχρεώσεων του κράτους. Πιο συγκεκριμένα, αυτή περιλαμβάνει την οικονομική βία στον κατάλογο των μη σωματικών μορφών βίας. Ας δούμε τώρα αν η αναγνώριση αυτή κάνει σημαντικά βήματα προόδου στη νομολογία του Δικαστηρίου για την ενδοοικογενειακή βία. 



[1] Βλ. την πρόσφατη εργασία της Αλεξάνδρας σχετικά με την ευπάθεια στη νομολογία του Στρασβούργου εδώ. Η ίδια αποκαλεί αυτό το είδος της ευπάθειας "ex-post" “πριν και μετά”: το πρόσωπο θεωρείται ιδιαίτερα ευάλωτο πριν και μετά εξ'αιτίας αυτού του είδους βίας (σελ. 155).
 
 
[2] Στην συνέχιση της ποινικής δίωξης σε υποθέσεις απόσυρσης των καταγγελιών των γυναικών θυμάτων», βλέπε υπόθεση της Opuz κατά της Τουρκίας. Στην υπόθεση αυτή, το Δικαστήριο έκρινε ότι το νομοθετικό πλαίσιο θα πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα στις διωκτικές αρχές να συνεχίσουν τις ποινικές έρευνες, ανακρίσεις, παρά την απόσυρση των καταγγελιών από την προσφεύγουσα στη βάση του ότι η βία ήταν αρκούντως σοβαρή (βλ. ιδίως την ανάλυση της παραγράφου 145 του άρθρου 2, την ανάλυση και την συλλογιστική της παραγράφου 168 του άρθρου 3).

[3] Το Δικαστήριο επαναλαμβάνει την ανάλυση του ΕΔΑΔ στο άρθρο 14: 59 "... η εισαγγελία αρνήθηκε να ξεκινήσει μια ποινική έρευνα-ανάκριση, διότι δεν θεώρησε τους τραυματισμούς στο σώμα της πρώτης προσφεύγουσας ως αρκετά σοβαρούς ... γεγονός που υπογραμμίζει την αδυναμία της να συνειδητοποιήσει, ή να εξηγήσει στις αρχές επιβολής του νόμου, την συγκεκριμένη-ιδιαίτερη φύση της ενδοοικογενειακής βίας, η οποία δεν οδηγεί πάντα σε τραυματισμούς".
[4] Βλ. Pollet, Susan L., "Οικονομική Βία: Η αθέατη πλευρά της Βίας στην Οικογένεια," 83 New York State Bar Journal (2011) 40-43.

[5] Βλέπε, π.χ., το έγγραφο της Πρώην Ειδικής Εισηγήτριας για τη Βία κατά των Γυναικών:. «Η βία επίσης όλο και περισσότερο ορίζεται ώστε να περιλαμβάνει την ψυχολογική κακοποίηση και την παρακράτηση των οικονομικών αναγκών της γυναίκας θύματος» (UN Doc E/CN.4/2003/75, 6 Ιανουαρίου 2003, παράγραφος 30). Το ψήφισμα 58/147 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, της 22ας Δεκεμβρίου 2003: "η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να περιλαμβάνει οικονομικές στερήσεις ...", και το κείμενο της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας ανοικτό για υπογραφή στις 11 Μαΐου 2011: "«ως ενδοοικογενειακή βία» νοούνται όλες οι πράξεις σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή οικονομικής βίας» (άρθρο 3, (β )).

[6] UNICEF Κέντρο Innocenti, Ερευνών για την Ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών, σύνοψη αριθ. 6 στο 2, διαθέσιμη εδώ


Η είδηση έχει χωριστεί σε δύο μέρη, για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 24.2.14 γραμμένη από την Lourdes Peroni και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com στην http://strasbourgobservers.com/2014/02/26/vulnerability-and-economic-abuse-in-domestic-violence-reasoning-t-m-and-c-m-v-moldova/

OSCE: Η ελευθερία της έκφρασης, και της γνώμης πρέπει να βελτιωθεί


Η ελευθερία της έκφρασης, και της γνώμης πρέπει να βελτιωθεί σε όλη την περιοχή της ΟΑΣΕ, δήλωσαν οι συμμετέχουσες-ντες στο συνέδριο 

Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και πρέπει να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί στην περιοχή της ΟΑΣΕ, οι συμμετέχουσες χώρες δήλωσαν σήμερα κατά την έναρξη της διήμερης συνεδρίασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βιέννη. 

Η ετήσια συνεδρίαση της ΟΑΣΕ, που οργανώθηκε από την Ελβετική Προεδρία, η Εκπροσώπισα Ελευθερίας των Μέσων Ενημέρωσης και του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ODIHR), κάλεσε κυβερνήσεις και εκπροσώπισες της κοινωνίας πολιτισών από τις 57 συμμετέχουσες χώρες της ΟΑΣΕ, να συζητήσουν τα δικαιώματα και τις ευθύνες που απορρέουν από το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης. 

Η κεντρική ομιλήτρια κα. Navi Pillay, η Ύπατη Αρμόστρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, δήλωσε ότι τα εμπόδια στο δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης και ελευθερίας της γνώμης υπονομεύουν την ανάπτυξη και διαφύλαξη όλων των άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων

"Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης είναι αλληλένδετη, με το δικαίωμα πρόσβασης στην πληροφόρηση", δήλωσε η κα. Pillay 
"Καθιστά ισχυρά τα δικαιώματα – επιτρέποντας σε όλα τα πρόσωπα να υποστηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, να συζητούν για την απόλαυση όλων των άλλων δικαιωμάτων τις-τους, για δίκαιες δίκες και ελεύθερες εκλογές σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. 
"Αντίθετα, τα εμπόδια στην ελευθερία αυτών των δικαιωμάτων υπονομεύουν όλα τα άλλα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των ατομικών, πολιτιστικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και το δικαίωμα στην ανάπτυξη», δήλωσε η κα. Pillay. 

Ο πρέσβης Thomas Greminger της Ελβετίας, πρόεδρος του Μόνιμου Συμβουλίου της ΟΑΣΕ, τόνισε τον κεντρικό ρόλο της ελευθερίας της έκφρασης σε κάθε δημοκρατική κοινωνία. "Λαμβάνοντας υπόψη τον κρίσιμο ρόλο της στη δημοκρατία, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης πρέπει να προωθηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό", δήλωσε ο Greminger. 
"Λαμβάνοντας υπόψη τον κρίσιμο ρόλο της στη δημοκρατία, το δικαίωμα της ελευθερία της έκφρασης πρέπει να προωθηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό", δήλωσε ο Greminger. "Δίνει τη δυνατότητα να συζητούνται ανοιχτά ευαίσθητα ζητήματα, να εκφράζονται επικριτικές απόψεις, ή να εγείρονται άβολα θέματα για τα μεγάλα πολιτικά κόμματα και αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης.
"Αυτή είναι που διακρίνει μια πλουραλιστική δημοκρατική κοινωνία από ένα ολοκληρωτικό ή δικτατορικό καθεστώς", δήλωσε ο Greminger. 

Ο Michael Georg Link, διευθυντής του ODIHR, τόνισε τα αποτελεσματικά μέτρα προστασίας από πράξεις που προορίζονται να φιμώσουν ή να εκφοβίσουν τις υπερασπίστριες ανθρωπίνων δικαιωμάτων. "Η πραγματική και αποτελεσματική άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης δεν εξαρτάται μόνο από το καθήκον της Χώρας να μην παρεμβαίνει. Απαιτεί, επίσης, θετικά μέτρα προστασίας". 
«Χωρίς αποτελεσματική προστασία από πράξεις που προορίζονται να φιμώσουν ή να εκφοβίσουν τις υπερασπίστριες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοσιογραφισών και η πλήρης άσκηση του δικαιώματος τις να αναζητούν και να μεταδίδουν πληροφορίες, δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη παρακολούθηση ή υποβολή εκθέσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα", δήλωσε ο Link. 

Η εκπροσώπισα Ελευθερίας των ΜΜΕ του ΟΑΣΕ, Dunja Mijatović, είπε ότι ένα βασικό εμπόδιο ώστε να αγκαλιαστούν και να εφαρμοστούν πλήρως οι δεσμεύσεις του ΟΑΣΕ για την ελευθερία της έκφρασης είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης

"Το ερώτημα είναι εάν οι συμμετέχουσες χώρες του ΟΑΣΕ έχουν επιτύχει πρόοδο από την ίδρυση της οργάνωσης ΟΑΣΕ το 1975 ώστε να διασφαλίζουν ότι μπορούμε να μιλάμε με ελεύθερο το πνεύμα μας, χωρίς φόβο ή συνέπειες", δήλωσε η Mijatović. 
"Έχουν γίνει ορισμένα σημαντικά βήματα, αλλά πιστεύω ότι όλες συμφωνούμε στο γεγονός ότι σε πολλές από τις συμμετέχουσες χώρες είμαστε έτη φωτός μακριά από τη διαβίωση σε κοινωνίες όπου αυτές οι ευγενής έννοιες αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Αυτό πρέπει να αλλάξει". 


Την είδηση την βρήκαμε στις 3.7.14 και την μεταφράσαμε από την osce.org στην http://www.osce.org/node/120780